utique

1.

ŭtĭ-quĕ, and that, v. ut (uti) and que.

2.

ŭtĭ-quĕ, adv. [ut, I., and therefore, prop., in whatever way, be it as it may; hence], a restrictive particle of confirmation, in any case, at any rate, certainly, surely, assuredly, by all means, particularly, especially, at least, without fail, undoubtedly, etc., = certe, saltem (good prose;

in Cic. for the most part only in epistolary style): velim, Varronis et Lollii mittas laudationem, Lollii utique,

Cic. Att. 13, 48, 2:

illud vero utique scire cupio,

id. ib. 13, 13, 1;

5, 9, 2: nam et Piliae satisfaciendum est et utique Atticae,

id. ib. 12, 8 fin.:

Pythagoras et Plato, quo in somnis certiora videamus, praeparatos quodam cultu atque victu proficisci ad dormiendum jubent: faba quidem Pythagorei utique abstinere,

id. Div. 2, 58, 119:

quo die venies, utique cum tuis apud me sis,

id. Att. 4, 4, 2; 5, 1, 2:

hoc tibi mando... ut pugnes, ne intercaletur: annum quidem utique teneto,

id. ib. 5, 9, 2:

haec ad nostram consuetudinem sunt levia... at in Graeciā, utique olim, magnae laudi erant,

Nep. Epam. 2, 3; Varr. R. R. 2, 4, 3: saevire inde utique consulum [p. 1947] alter patresque, Liv. 2, 27, 7:

ne ipsi quidem inviolati erant, utique postremis mensibus,

id. 3, 65, 8; 23, 48, 5:

nomen, de quo ambigitur, utique in aliā re certum est,

Quint. 7, 3, 10; Sen. Ep. 102, 17; Cels. 5, 26, 22; Col. 1, 4, 8: sciendum est, non omnes hac severitate tractari debere, sed utique humiliores, only, merely, = duntaxat, Dig. 26, 10, 3 fin. —

(β).

With negatives (freq. only in post-Aug. writers, esp. in Quint.;

perh. not in Cic.): concurrunt ad eum legati, monentes, ne utique experiri vellet imperium,

by no means, Liv. 2, 59, 4:

ut iterum periremus... nec ad perniciem nostram Carthaginensi utique aut duce aut exercitu opus esse,

not even, id. 28, 39, 8 Weissenb. ad loc.; 8, 10, 11;

9, 16, 16: utique numquam,

id. 9, 19, 15:

sapienti propositum est in vitā agendā, non utique, quod tentat, efficere, sed omnino recte facere: gubernatori propositum est, utique navem in portum perducere,

Sen. Ep. 85, 27:

haec ut honestior causa, ita non utique prior est,

Quint. 3, 2, 2:

non utique accedit parti, quod universum est,

id. 12, 2, 18:

ut cogitatio non utique melior sit ea, sed tutior,

id. 10, 7, 19 et saep.:

nec ignoro igitur quos transeo, nec utique damno, etc.,

id. 10, 1, 57:

neque utique cor ejus vulneratum esse, qui perit,

id. 6, 9, 7; Varr. R. R. 1, 4, 21.